Eve kapak atmis minik bir fare buyuklugunde koca bir hamam bocegimiz var. Normalde hamam boceklerini hunharca katletmemize ragmen, bu bocege karsi onu oldurmeyi basaramadigimiz her gecen gunde duygusal olarak baglandigimi hissediyorum. Bu sabah gunes dogmadan uyanip, o karanlikta mutfakta ugrasirken onun yandan inanilmaz bir hizla gecisini gorunce yasamayi hakettigine inandim.  Yemeklerden sonra masanin ustunde biriken ya da yere dokulen minik kirintilarla koca bir hamambocegi buyutmusuz. Ailemizin bir parcasi olmus, saka yapmiyorum, gercekten durum bundan ibaret. Oturma odasini fazla kullanmadigimizdan, isiklar kapaninca mutfak ve oda ailemizin tosbik hamambocegine kalmis. Ve inanir misiniz gecen Pazar gunu degisiklik olsun diye odada calisirken hem benim hem Boris'in gorebilecegi sekilde iki defa boy gosterdi.  Bu sabah ise olmadik bir saatta mutfaga giderek bocegi rahatsiz eden bendim. Boyle boyle birbirimize alisiyoruz. Yinde de gozlugum takili olmadigi icin iyi goremedim onu, umarim fare degil de hamam bocegidir.