Gece kaybettigim uyku, gunduz sessiz kutuphane masasinda buluyor gozlerimi,
Savas sonrasi sendromu yasayan askerler gibiyim,
olumler ve acilar gorup de onlardan suzulmus hayata bile supheyle bakar olmus,
Yerimden kalkip salonun oteki ucuna yol aliyorum.
Yurudugum dar kitap koridorununda her adimda sesler yogunlasiyor
Ayaklarimin altindaki halinin yumusakligi oyle beklenmedik ki, bu yolculuk imgelesiyor,
Sanki iki farkli dunya arasinda yuruyorum,
Kitap koridoru bitince sag tarafimda bir sira insan beliriyor,
Aykiri bir yolculuk yaptigimi yuzumdeki ifadeden anlamislar gibi,
yuzlerini hareketlerimin dalgalarinin olusturdugu girdaba donuyorlar.
Birsey anladiklarini sanmiyorum.
